1. خودتان را به آرامش و عقلانیت دعوت کنید:

عصبانیت به تو می‌گوید: ” زود باش” یا  “واکنش نشون بده، کم نیار” و یا “اگر الان واکنش نشان ندهی، باختی!! “

در حالی که در چنین موقعیتی، نباید تحت تاثیر هیجانات، حرف ها و کارهایی که احساسات می‌گوید قرار بگیرید و کاری را انجام دهید. اول باید خودتان را آرام کنید و مراقب خودتان باشید.

شما میتوانید برای گرفتن بهترین تصمیم، همیشه این جمله را، به خودتان یا دیگری، در حین عصبانیت بگویید:

“من به کمی زمان، برای هضم آنچه که اتفاق افتاده نیاز دارم”

ممکن است از اینکه مهلت خواستید و تصمیم به ترک آن موقعیت گرفتید، احساس ناامنی و اضطراب کنید. طبیعی است؛ اما بهتر است که اجازه ندهید تا این حس در شما باقی بماند. می‌توانید با یک دوست تماس بگیرید و یا کمی مدیتیشن کنید تا تنش و ناراحتی را از خودتان دور کنید؛ حتی می‌توانید ورزش کردن و دویدن و یا آشپزی کردن را امتحان کنید.

2. تمرینات تنفسی انجام دهید!

تجربه کردن عصبانیت، با خود استرس را هم می‌آورد و این خیلی از انرژی ما را هدر می‌دهد. تنفس های عمیق و آهسته می‌تواند به آرام کردن ذهن و بدن کمک زیادی کند. بنابراین، دفعه بعد که عصبانی شدید، حداقل 5 بار تنفس عمیق انجام دهید تا تاثیر آن را ببینید.

3. نگاه همدلانه با خود داشته باشید.

عصبانیت و خشم می‌تواند دردناک، ناراحت کننده و بی ثبات کننده باشد. با خودتان در عصبانیت، مهربان تر باشید. دستان خود را برروی قلب خود قرار داده و به خود جملاتی مثل: ” تو لیاقت چنین رفتاری رو نداری ” یا ” این برای تو عادلانه نیست ” بگویید و به خودتان حق بدهید که حس بدی داشته باشید و خودتان به داشتن آرامش دعوت کنید.

4. به این توجه کنید آیا پشت این خشمی که دارید احساس دیگری وجود دارد یا خیر.

در مراحل یک تا چهار هر چقدر که نیاز دارید، وقت بگذارید و تمرین کنید. زمانی که آرام تر هستید، بررسی کنید که چه عواملی باعث عصبانیت شما می‌شود. گاهی اوقات خشم شما، همچون زره محافظی است برای احساساتی که نمی‌خواهید با آن ها رو به رو شوید.

به عنوان مثال، به بسیاری از م،ا آموزش نداده‌اند که چگونه با احساس ناامیدی کنار بیاییم؛ بنابراین گاهی اوقات خشم وسیله‌ای است تا از ما در برابر تجربه یک غم عمیق محافظت کند.

مدیتیشن به شما این فرصت را می‌دهد تا همچون غواصی، در زیر سطح بزرگ احساسات شنا کنید و پیچیدگی های خودتان را کشف کنید.

5. به خودتان زمان دهید تا “پاسخ” بدهید نه “واکنش” نسبت به موقعیت!

یک واکنش، در اصل، در لحظه اتفاق می‌افتد؛ از گذشته نشات می‌گیرد و توسط هیجانات تقویت می‌شود؛ ولی ، یک پاسخ کمی بیشتر طول می‌کشد؛ شامل تجربیات زمان حال می‌شود و با آگاهی و منطق شکل می‌گیرد. واکنش ها به احتمال زیاد آسیب می‌رسانند و احساس پشیمانی به بار می‌آورند؛ اما پاسخ ها، همه پیامد های آینده را در نظر می‌گیرد.

شدت بالای عصبانیت، باعث می‌شود تا سخت‌تر ببینیم و یا حتی پاهایمان را روی زمین حس کنیم. پس بهتر است که بنشینید و به خود زمان بدهید تا بتوانید موقعیت پیش آمده را با تصویر بزرگتری از آن درک کنید.

روزهای پر از آرامشی را برایتان آرزومندم